মিছেছ ডাইনা × The Milf Story 2 - Assamese Sex Story

মিছেছ ডাইনা × The Milf Story

খণ্ড-২

এখন যৌনৰসেৰে ভৰপূৰ উপন্যাস খণ্ড খণ্ডকৈ আপোনালোকলৈ আগবঢ়াইছো.... আশা কৰো আদৰি ল'ব...ই উপন্যাসিকাৰ সকলো ঘটনা আৰু চৰিত্ৰ কাল্পনিক। 

মিছেছ ডাইনা × The Milf Story

     - কৃষ্ণেন্দু বৰুৱা 

( খণ্ড-২)

টোপনিৰ পৰা উঠিয়ে আদিত্যয় জগিং কৰিবলৈ ওলাই যায়। সেয়া তাৰ নিত্য নৈমিত্তিক নিয়ম। ৰাতিপুৱা জগিং আৰু গধুলি জিম। ফিটনেছ ধৰি ৰাখিবলৈ মুঠতে যথেষ্ট যত্নবান। আৰু নহবয় নো কিয়, ঘৰতে ইমান আধুনিকা মাকজনী থাকোতে। আদিত্যৰ মাক মিছেচ ডায়েনাৰ এটাই কথা- যতে যি নকৰা কিয়, কম বয়সতে পেটুৱা হৈ যাব নালাগে মানুহে। মিছেচ ডায়েনা হাজৰিকায় নিজেও, এই ৪৪ বছৰ বয়সত দুটা লৰা-ছোৱালীৰ মাক হৈয়ো এতিয়াও ইমান ধুনীয়া ফিগাৰ মেইনটেইন কৰি ৰাখিছে যে কোনেও কব নোৱাৰিব তেওঁ এজন ২৩ বছৰীয়া লৰা আৰু ২১ বছৰীয়া ছোৱালী এজনীৰ মাক।

আজিও ৰাতিপুৱা ৬ বজাতে আদিত্য জগিঙলৈ যাবলৈ ওলাইছে, তলৰ মহলাৰ ড্ৰয়িং ৰূমৰ লগতে সংলগ্ন থকা এক্সাৰছাইজ ৰূমটোলৈ গৈ চায় তাৰ মাকে যোগা পেন্ট আৰু বডি হাগিং টপ এটা পিন্ধি এক্সাৰছাইজ কৰি আছে। ডিপ পাৰ্পল কালাৰৰ বডি হাগিং স্পৰ্টছ টপ আৰু একে ৰঙৰ যোগা পেন্টছত অপূৰ্ব লাগিছে মিছেচ ডায়েনাক। নভেম্বৰ মাহৰ শীতাৰ্ত ৰাতিপুৱা যদিও এক্সাৰছাইজ কৰি থকা কাৰণে দেহত জিলিকি থকা বিন্দু বিন্দু ঘামে যেন দেহৰ জেউতী চৰাইছে শ্ৰীমতি ডায়েনা হাজৰিকাৰ। এই মূহুৰ্তত বাই শ্বেপ মাৰি থকাৰ কাৰণে বুকুৰ স্তনযুগল বাৰে বাৰে দুলিছে শ্ৰীমতী ডায়েনাৰ। যেন স্পৰ্টছ টপখন ফালি ৩৬ ছাইজৰ ৰবাব টেঙাৰ সমান স্তনযুগন ওলাই হে আহিব।

Assamese Sex Story

চকুৰ সন্মুখত নিজৰ ক্ৰাশৰ এনে অনিন্দ সুন্দৰ মোহময়ী ৰূপ দেখি পথ হেৰুওৱা পথিকৰ দৰে স্থান-কাল পাহৰি যায় ২৩ বৰ্ষীও সফল ডেকা আদিত্য হাজৰিকায়। পাহৰি যায় বাস্তৱ অথবা সম্পৰ্কৰ বন্ধন। পাহৰি যায় সমাজে বনাই দিয়া চিৰসত্য সেই নিয়ম। পাহৰি যায় সকলো প্ৰাচীৰ। ঘামি উঠে আদিত্য। ভৰিৰ পতাৰ পৰা মূৰলৈ তেজত বিজুলি সোঁত এটি বৈ যায়। জীৱনত কোনো নাৰিৰ প্ৰতিয়ে ইমান মাদকতা, ইমান উত্তেজনা অনুভৱ কৰি পোৱা নাই সি কেতিয়াও।

কিমান সময় আদিত্যয় তেনেদৰেই, দুৱাৰৰ কাষত ৰৈ লুকাই লুকাই মিছেচ ডায়েনাৰ এক্সাৰছাইজ কৰা চাই আছিল মনত নাই তাৰ। হয়তো আধাঘন্টামানৰ ওচৰা-ওচৰিয়ে হব। কান্ধত কাৰোবাৰ হাতৰ স্পৰ্শ পাই ঘুৰি চায় সি। ভনীয়েক ডেইজী। এইমাত্ৰ টোপনিৰ পৰা উঠিছে। পিংক কালাৰৰ হুডি এটা পিন্ধি জগিঙলৈ ওলাইছে তাইয়ো।

-গুড মৰ্ণিং ব্ৰ'...

- মৰ্ণিং..

ভনীয়েকে মৰ্ণিং হাগ এটা কৰি কৈ উঠে আদিত্যক- লুকাই লুকাই কি চাই আছিলি অ?

অপ্ৰস্তুত হয় আদিত্যয়। ভনীয়েকৰ আগত ধৰা পৰি যোৱাৰ ভয়ত 'একো নাই হোৱা'ৰ অভিনয় কৰি কৈ উঠে- আৰে ম'মক গুড মৰ্ণিং কবলৈ সোমাম তাতে তই পিছফালৰ পৰা আহি ওলালি।

- হয়নে, মই পিছে যোৱা দহ মিনিটৰ পৰা তোক চাই আছিলোঁ।

কৈয়ে চকু টিপ মাৰি দিয়ে ভনীয়েক ডেইজীয়ে। লাজ পাই যায় আদিত্যয়। কপাল ভাল সিঁহতৰ এক্সাৰছাইজ হ'লটো যথেষ্ট ডাঙৰ। সেইকাৰণে দুৱাৰৰ ইমুৰৰ ভায়েক-ভনীয়েকৰ কথোপকথন অলপ আঁতৰত এক্সাৰছাইজ কৰি থকা মাকে শুনা পোৱা নাই।

- ধ্যেৎ এনেই আৰু আমাৰ ম'মৰ ইমান এইজ হোৱা সত্বেও ইমান ৱেল মেইটেইনড্ ফিগাৰ, তাকে চাই আছিলো‌।

আদিত্যয় ডিফেণ্ড কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে নিজকে।

- তই তো ম'মৰ বাহিৰে পৃথিৱীৰ কাকো দেখাই নাপাৱ। অনবৰতে খালি ম'ম ম'ম।

ভনীয়েকৰ কাউন্টাৰ এটাক।

- নহয় অ, ম'ম সঁচাই আনতকৈ বহুত বেছি ধুনীয়া হয়নে নাই ক?

এইবাৰ মনৰ সঁচা অনুভৱখিনি প্ৰশ্ন আকাৰে ঠেলি দিয়ে আদিত্যয় ভনীয়েকলৈ।

- হুম.... বহুত ধুনীয়া, এণ্ড....

- এণ্ড কি?

ইতিমধ্যে শ্ৰীমতি ডায়েনাই পুতেক-জীয়েক হালক পিছফালে দেখা পাই তাৱেল এখন লৈ মুখ-ডিঙি মচি মচি আগুৱাই আহে।

- গুড মৰ্ণিং গাইজ।

- গুড মৰ্ণিং ম'ম।

- তোমালোক কেতিয়া উঠিলা?

- বহুসময় হ'ল।

- অ মই গমেই নাপাও। আজি জগিং লৈ নোযোৱা তোমালোক?

ডেইজীয়ে ককায়েকৰ পিঠিত চিকুট এটা মাৰি মাকক কৈ উঠে- যাবলৈ ওলাইছিলো ম'ম। পিছে তোমাৰে এক্সাৰছাইজ কৰা চাই আছিলো অথনিৰে পৰা আমি।

জীয়েকৰ কথাৰ সঠিক অৰ্থ ধৰিব নোৱাৰি চেলাউৰী কোঁচ খোৱাই সোধে শ্ৰীমতী ডায়েনায়- মোক চাই আছিলা তোমালোক, কিয়?

ডেউজীয়ে আদিত্যৰ ডিঙিৰ পিছফালে হাত লৈ গৈ তাক লাহেকৈ এহাতেৰে সাবটি ধৰি কৈ উঠে- নহয় মানে ম'ম আজি তোমাক বহুত গৰ্জিয়াছ এণ্ড হট লাগিছে সেয়ে।

- হাঃহাঃ

২১ বৰ্ষীয় স্নাতক মহলাত পঢ়ি থকা জীয়েকৰ সৰলমনা কম্প্লিমেন্ট শুনি হাঁহি দিয়ে শ্ৰীমতী ডায়েনায়। মাকে হাঁহি দিয়া দেখি ডেইজীয়ে আকৌ কৈ উঠে- হাঁহিলা যে ম'ম। এই দাদা ক চোন, ম'মক আজি পুৰা হট লাগিছে নে নাই?

- অফকৰ্চ ম'ম। ইউ আৰ লুকিং ডেম হট ইন দিছ আউটফিট।

আদিত্যয় ভনীয়েক ডেইজীৰ কথাত সুৰ মিলাই কৈ উঠে।

- অহ গ'ড, তোমালোক ভায়েক-ভনীয়েক হালে যে ৰাতিপুৱাই ৰাতিপুৱাই কি আৰম্ভ কৰিলা নহয়।

- নহয় ম'ম, সঁচাকৈ, তুমি মই কৰবালৈ একেলগে ওলাই গলে না, মানুহবোৰে মোতকৈ বেছি তোমালৈহে ঘুৰি ঘুৰি চাই থাকে।

ডেইজীয়ে ৰগৰ কৰি কৈ উঠে আভিমানৰ সুৰত।

- হব হব, এনে এনে বনাই কব নালাগে।

- সঁচাকৈ কৈছোঁ ম'ম। তুমি নিজেও জানা সেয়া।

- হুম...

এইদৰে মাক জীয়েকৰ কথোপকথন চলিয়ে থাকে। মিছেচ ডায়েনা হাজৰিকা পুতেকৰ লগত যিদৰে ফ্ৰি, তদ্ৰুপ জীয়েকৰ লগতো ফ্ৰি। মিছেচ ডায়েনা হাজৰিকাৰ পৰিয়ালটোলৈ চাই মানুহে কবই নোৱাৰিব যে মাক আৰু পুতেক জীয়েক বুলি। সকলোৱে একেমুখে কব বায়েক আৰু ভায়েক-ভনীয়েক বুলি।

হয়, ডায়েনা হাজৰিকাক পুতেক আদিত্য আৰু জীয়েক ডেইজীৰ মাক বুলি ধৰিবয় নোৱাৰি। বায়েক বুলি হে অনুমান হব মানুহৰ। শ্বপিং মলৰ দোকানী, চবজীৱালা, মাছ বেপাৰী চবেই মাক জীয়েক হালক দেখিয়ে তো তেনেদৰেই ভাৱে। এই কথা মাক জীয়েক হালো ভালদৰেই জানে। প্ৰথম প্ৰথম মানুহৰ ভুল ভাঙি দিছিল মিছেচ ডায়েনাই। আজিকালি মানুহৰ ভুল ধাৰণাৰ শুধৰণী কৰিবলৈ এৰি দিছে তেওঁ। ভাৱক, যি ভাৱে ভাৱি থাকক মানুহে। দিল্লীৰ নিচিনা চহৰত কোনে কাৰ কথাত মাথা মাৰি থাকে। তাৰ বাহিৰেও, জীয়েক ডেইজীৰ বায়েক বুলি কোনোবাই ভুলকৈ ভৱা দেখিলে মনে মনে আনন্দিত হে হয় মিছেচ ডায়েনাই। বয়স কম কম যেন অনুভৱ হয় নিজৰে তেতিয়া। ৪৪ বছৰ, কিমান নো বয়স এয়া? এই বয়সত মালাইকা আৰোৰা আৰু শিল্প শেট্টীহতে এতিয়াও বিকিনী পিন্ধি ৰেম্পত কেটৱাক কৰে।

আদিত্য আৰু ডেইজীয়ে জগিঙলৈ ওলাই যোৱাৰ পিছত বাথৰূমত ফ্ৰেশ হবলৈ সোমাই কেইদিনমান আগৰ কথা মনত পৰি যায় ডায়েনা হাজৰিকাৰ। পুতেক আদিত্যয় যে তাক খাটনি ধৰিছিল মডেলিং কৰিবলৈ? সিদিনা তেওঁ পুতেকৰ উজ্বলি উঠা মুখখনলৈ চাই না কৰি দিব নোৱাৰিলে। এতিয়া তাৰ পিছত যোৱা পোন্ধৰ দিনত কেইবাবাৰো মনলৈ আহিছে তেওঁৰ, তেওঁ বাৰু বিকিনী পিন্ধি, বা তাতকৈ বেছি নিৰাভৰণ হৈ ফটোৰ বাবে প'জ দিব পাৰিবনে? তাকো ফটোগ্ৰাফাৰ যেতিয়া স্বয়ং পুতেক আদিত্য বা তাৰ এজেঞ্চীৰ আন ফটোগ্ৰাফাৰসকল হয়? পাৰিবনে তেওঁ?

মডেলিঙত অৱশ্যে মন নথকা নহয় ডায়েনা হাজৰিকাৰ। আগৰে পৰাই আছে। ফেশ্বন, গ্লেমাৰ, এইবোৰ ভাল লাগে ডায়েনা হাজৰিকাৰ। নিজে যথেষ্ট আধুনিকা তথা খোলা বিচাৰধাৰাৰ মহিলা তেওঁ। জীৱনটোক উপভোগ কৰিবলৈ শিকি আহিছে তেওঁ কলেজীয়া জীৱনৰ পৰাই। নহলে জানো, অসমৰ এখন মফচলীয় সৰু চহৰৰ পৰা আহি, আদিল হাজৰিকাৰ নিচিনা এজন কৌটিপতি শিল্পপতিৰ লগত বিয়া হৈ, তাৰ পিছত ডিভোৰ্চ হোৱাৰ পিছতো, দিল্লীৰ নিচিনা চহৰত এটা ডাঙৰ ফিটনেছ চেন্টাৰ প্ৰতিষ্ঠিত কৰিব পাৰিলহয় নে তেওঁ?

এইখিনিতে ডায়েনা হাজৰিকাৰ মন স্কুলীয়া জীৱনলৈ উৰা মাৰে। ডায়েনা হাজৰিকা নহয়, চকুৰ সন্মুখত ভাঁহি উঠে দময়ন্তী শইকীয়াৰ ছবি।

দময়ন্তী শইকীয়া, হয় মিছেচ ডায়েনা হাজৰিকাৰ সেয়া পুৰ্বৰ নাম, পুৰ্বৰ পৰিচয়। দুফালে দুডাল বেনি গুথি, চাদৰ মেখেলা পিন্ধি স্কুললৈ চাইকেলৰ পেডেল মাৰি অহা যোৱা কৰা দময়ন্তী শইকীয়াৰ মন কিন্তু কেতিয়াও অসমৰ মফচলীয় সৰু এখন চহৰৰ নিম্ন মধ্যবিত্ত জীৱন এটা কটাই দিবলৈ মন নাছিল। তেওঁৰ মন সদায়ে পৰিধি ভাঙি ওলাই আহিব খোজা বিধৰ আছিল। বিহংগৰ দৰে উৰি ফৰিব খুজিছিল সদায়ে দময়ন্তী শইকীয়াই। তাই এফালে যেনেকৈ আছিল অনিন্দ সৌন্দৰ্যৰ অধিকাৰিণী। আনফালে আছিল বহুমুখি মেধাসম্পন্ন। সেয়া পঢ়া শুনাই হওঁক অথবা নাচ,গান, অভিনয়ে হওঁক।

ভালদৰেই মনত আছে মিছেচ ডায়েনা হাজৰিকাৰ, তেওঁ যিবাৰ মেট্ৰিক দিব, ৰাসৰ সময় সেয়া, সোনটি মামা আহিছিল সিবাৰ তেওঁলোকৰ ঘৰলৈ। কেইবাদিনো থাকিছিল সোনটি মামাই সেইবাৰ। সোনটি মামা আছিল ডায়েনা হাজৰিকাৰ সম্পৰ্কীয় মোমায়েক। তেওঁৰ মাকৰ লগত প্ৰায় একে বয়সৰে। সোনটি মামাই সদায় ভাওনাৰ ৰিচাৰ্ছেললৈ লৈ যায় দময়ন্তীক। সোনটি মামা যদিও দময়ন্তীহঁতৰ ঠাইৰ মানুহ নাছিল, ভাল বাঁহী বজায় বুলি সিঁহতৰ এলাকাতো জনাজাত আছিল। সেইবাৰ ৰাসৰ ভাওনাত দময়ন্তীয়ে ৰাধাৰ ভাওত অভিনয় কৰিব, সোনটি মামাই বাঁহী বজাব। সেয়ে সোনটি মামাৰ স্কুটাৰৰ পিছফালে উঠি ভাওনাৰ আখৰালৈ সদায় অহা-যোৱা তাইৰ।

সিদিনা ৰাসলৈ আছিল মাত্ৰ পাচঁ নে ছদিন। আখৰাৰ পৰা ঘৰলৈ আহি থাকোতে আদবাটতে যোৰকৈ প্ৰসাৱ লাগিছিল দময়ন্তীৰ। সোনটি মামাক কথাটো কওঁতে সোনটি মামাই স্কুটাৰখন জপহা এডোৰাৰ কাষতে ৰখাইছিল। দময়ন্তীয়ে প্ৰসাৱৰ বেগতে দৌৰি নামি গৈ স্কুটাৰৰ পৰা মাত্ৰ তিনিহাত মান আতঁৰত গৈ মেখেলাখন দাঙি প্ৰসাৱ কৰিবলৈ লাগি গৈছিল। নিয়ৰ পৰি সেমেকি থকা ঘাঁহনিৰ ওপৰত দময়ন্তীৰ প্ৰসাৱৰ শব্দ সোনটি মামাই স্পষ্টকৈ শুনা পাইছিল। যিহেতু পুৰ্ণীমা হবলৈ বেছিদিন নাছিল, ককাললৈকে মেখেলা দাঙি প্ৰসাৱ কৰি থকা বাবে ষোড়শী গাভৰু দময়ন্তীৰ আলফুলিয়া কিন্তু তৰমুজৰ দৰে আকৰ্ষণীয় নিতম্বযুগল সোনটি মামাৰ দৃষ্টিৰ পৰা সাৰি যোৱা নাছিল। সম্পৰ্কীয় ভাগিনীয়েক যদিও, তথা তেওঁতকৈ বয়সত আধা যদিও দময়ন্তীৰ নিতম্বযুগলে যেন সোনটি মামাক হাত বাউলী দি মাতিছিল। তেওঁ একেথৰে কিমানপৰ এইদৰে ভাগিন ছোৱালীজনীলৈ চাই আছিল কব নোৱাৰে, দময়ন্তীয়ে প্ৰসাৱ কৰা হোৱাত থিয় হৈ কাপোৰ ঠিক কৰি ঘুৰি চাই দেখে চিনাকী সোনটি মামাৰ দুচকুত কিবা যেন অচিনাকী এক চাওঁনি।

ষোড়শী দময়ন্তীয়ে বাৰুকৈয়ে চিনি পায় এই চাৱনিক। বুজি পায় ইয়াৰ অৰ্থ। স্কুলৰ ডেকা চাৰসকলৰ পৰা আৰম্ভ কৰি সহপাঠী আৰু চহৰখনৰ চিনাকী-অচিনাকী সকলো পুৰুষৰে চকুত এই চাওনি প্ৰত্যক্ষ কৰি কৰি অভ্যস্ত হৈ পৰিছিল দময়ন্তী শইকীয়াই। কিন্তু সৰুৰে পৰা পাই অহা, কোলায় পিঠিয়ে উমলি জামলি ডাঙৰ হৈ অহা সোনটি মামাৰো দুচকুত সেই চাৱনি দেখা পাই কিবা যেন অসহজ লাগি গৈছিল দময়ন্তীৰ।

-তুমি দেখনিয়াৰ হৈ গৈ আছা দময়ন্তী। সাইলাখ একদম তোমাৰ মাৰাৰ দৰে হৈছাগৈ।

- জানো

তলমুৰ কৰি উত্তৰ দিছিল দময়ন্তীয়ে।

-তুমি মেট্ৰীক পাছ কৰি গুৱাহাটীলৈ পঢ়িবলৈ আহিবা দময়ন্তী?

- মোৰ তো মন আছে কটনত এডমিছন লবলৈ ৰিজাল্ট ভাল হলে। দেউতাহঁতে বা দিয়ে নে নাই?

- তুমি যদি গুৱাহাটীলৈ আহা, তেন্তে তোমাক চিনেমাত চান্স দিয়াব পাৰিম মই দময়ন্তী।

- সঁচা মামা?

- অ, তুমি ইমান ধুনীয়া, তোমাৰ শৰীৰটোৱো ইমান ধুনীয়া। অভিনয়ো সুন্দৰ কৰা তুমি। কৰিবানে চিনেমাত অভিনয়?

- মোৰ তো মন আছে মামা, আপুনি মোক সঁচাকৈ চিনেমালাইনত সুমুৱাই দিব পাৰিব মামা?

- কিয় নোৱাৰিম, মই কিমান খন চিনেমাৰ গানত সংগীত কৰিছোঁ তুমিতো জানাই।

- জানো মামা, মায়ে কৈয়ে থাকে নহয়, আপোনাৰ চিনেমা লাইনত ঢেৰ চিনাকী।

- তেন্তে কৰিবা চিনেমাত অভিনয়?

- কৰিম, কিন্তু মা হঁতে নিদিলে?

- সেয়া মোৰ ওপৰত এৰি দিয়া।

- ঠিক আছে মামা।

স্কুটাৰত কিক মাৰি পুনৰ কৈ উঠে সোনটি মামাই- আজি ৰাতি সকলোৱে টোপনিৰ যোৱাৰ পিছত তুমি কোনেও নজনাকৈ মোৰ ৰূমলৈ আহিবা দময়ন্তী।

আঁচৰিত হৈ দময়ন্তীয়ে সোধে- কিয় মামা?

- তোমাৰ লগত চিনেমা লাইনৰ ঢেৰ কথা পাতিব আছে?

কি কব নকব একমুহুৰ্ত ভাৱি নাপায় দময়ন্তীয়ে, তাৰ পিছতে চকুৰ সন্মুখত ভাহি উঠে মাধুৰী দিক্ষীত, উৰ্মিলা মাতণ্ডকাৰ। লগে লগে কৈ পেলায় দময়ন্তীয়ে- হব মামা, আপুনি দুৱাৰ খন এনেই খিলনিদিয়াকৈ জপাই থব। মাঁহতৰ টোপনি অহাৰ পিছত মই আপোনাৰ ৰূমলৈ যাম।

ৰাতি ঘৰলৈ গৈ ভাত-পানী খাই উঠি নিজৰ বিচনাত উপপিচাই থাকে সোনটি মামাই। শেলপাতে ইমান সহজতে কামত দিব বুলি ভৱা নাছিল তেওঁ। দময়ন্তীৰ ওপৰত তাহাঁতৰ ঘৰলৈ অহাৰ দিনাৰ পৰাই চকু আছিল তেওঁৰ। আৰু আজি তাইৰ প্ৰসাৱ কৰোতে ওলাই পৰা নিতম্বযোৰ দেখাৰে পৰা তেজ উথলি আছিল তেওঁৰ। কিবা অচিলা লৈ দময়ন্তীক নিজৰ শোৱাকোঠাত পাবৰ বৰকৈ হেপাহঁ জাগিছিল তেওঁৰ। সেয়ে অথনি তাইক চিনেমা লাইনত অনাৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল। হওতে তেওঁৰ চিনেমা লাইনত চিনাকী নথকা নহয়, ভালে কেইখন চিনেমাৰ গানত বাদ্যযন্ত্ৰীৰ কামো কৰিছে তেওঁ। কিন্তু দময়ন্তীয়ে ইমান সোনকালে তেওঁৰ জালত ধৰা দিব বুলি ভৱা নাছিল তেওঁ। দময়ন্তীৰ ইমান কম বয়সতে উফন্দি উঠা বুকু আৰু তৰমুজৰ সমান হবলৈ ধৰা নিতম্বৰ কথা ভাৱিয়ে পিন্ধি থকা গামোছাখনৰ তলৰ পুৰুষাংগডালে ফঁচফচাই উঠে সোনটি বৰুৱাৰ।

ইফালে মাক-দেউতাকৰ কাষৰ কোঠাটোত বিচনাত বাগৰ দি শুই থকাৰ অভিনয় কৰি কৰি ভাৱে দময়ন্তীয়ে, সোনটি মামাই যে এই ৰাতিখন কোনেও গম নোপোৱাকৈ তাইক তেওঁৰ কোঠালৈ মাতিছে, একো কৰি নিদিয়ে তো? অথনি যিদৰে হে তাইৰ বুকুলৈ চাই আছিল তেওঁ? নকৰিব চাগে, সোনটি মামাক সৰুৰ পৰায়ে পাই আহিছে তাই। যথেষ্ট মৰম কৰে তাইক নিজৰ ছোৱালীৰ দৰে। অবিবাহিত মানুহ সোনটি মামাজন। লৰা-ছোৱালী নাই। সেয়ে চাগে তাইক নিজৰ ছোৱালীৰ দৰে মৰম কৰি আহিছে সৰুৰে পৰাই। সেই সোনটি মামাজনৰ পৰানো কিহৰ ভয়? অথনি চাগে তাইক পিছফালৰ পৰা তেনেকৈ তাইৰ নিতম্ব দেখা পোৱা বাবে উত্তেজিত হৈছিল সোনটি মামাই। হাজাৰে হওঁক পুৰুষ মানুহ তো। এহ, কি নো হব, মামাই ইমান আকুলতাৰে মাতিছে নিজৰ কোঠালৈ, চিনেমাত লৈ যোৱাৰ কথা পাতিবলৈ, নোযোৱাকৈ কি থকা যায়। উৰ্মিলা মাতণ্ডকাৰ হোৱাৰ হেপাহে, মনৰ মাজত চলি থকা দণ্ডৰ অৰ পেলায়। তাই হাতত সাৰে ভৰিত সাৰে উঠি দুৱাৰখন বাহিৰৰ পৰা জপাই থৈ বাৰান্দাই দি খোজকাঢ়ি গৈ সোনটি মামাক থাকিবলৈ দিয়া কোঠাটোত সোমায়গৈ।

সোনটি মামাৰ কোঠাৰ লাইট নুমুৱাই নাছিল তেতিয়াও‌। মামাই বিচনাতে বাগৰ দি চিলিঙৰ পিনে চাই আছিল আনমনা হৈ। হাত এখন আছিল পিন্ধি থকা গামোচাৰ ভিতৰত। তাই চেপা কণ্ঠেৰে মাত দিয়ে- মামা..

- অ দময়ন্তী তুমি। মই ভাৱিছিলো নাহিবাই নেকি?

- আপুনি মাতিছে আৰু মই নহাকৈ থাকোনে মামা?

- কোনোবাই গম পাইছে নেকি?

- আটাইবোৰে টোপনিত মামা। কওঁক সোনকালে কি কব।

- কম ৰবা। আগতে কাষতে বহাচোন অলপ।

দময়ন্তীয়ে সোনটি মামাৰ কাষতে বিচনাত বহি দিয়ে। বহিয়ে চেলৱাৰ কামিজৰ চুৰ্ণীখন বুকুৰ পৰা নমাই বিচনাত থয় তাই। কিয়জানো এনে কৰিলে তাই নিজেই নাজানিলে। হয়তো অথনি আখৰাৰ পৰা আহি থাকোতে মামাই তাইৰ বুকুখন ভালদৰে চাবপৰা নাছিল, হয়তো তাইৰো ভালদৰে মামাক বুকুখন দেখুৱাবলৈ মন আছিল, সেয়ে। নহলেনো মামাই ইমান ৰাতিখন কোনেও নজনাকৈ তেওঁৰ কোঠালৈ তাইক মাতোতে তাই আহিব লাগেনে? হয়তো সোনটি মামাৰ অথনিৰ সেই অচিনাকী-উত্তেজিত চাৱনিত যাহ যোৱাৰ হেপাহ দুৰ্বাৰ তাইৰো!

-তুমি লহপচী গাভৰুজনী হলা মাইনা।

- ধ্যেৎ কি যে কয় মামা।

- সৌ সিদিনা তোমাক কোলাই পিঠিয়ে লৈ ফুৰিলো। ডাঙৰে হলা।

- অ তো। মই মেট্ৰীক দিম এইবাৰ। সৰু হৈ থকা নাই নহয়।

- উম... এতিয়াৰ পৰা তো তোমাক আগৰ দৰে কোঁচত লব নোৱাৰিম মই মাইনা। ডাঙৰে হলা যিহেতু।

- হুম...

- চাওঁ, শেষ বাৰলৈ মোৰ কোঁচত আহি বহাচোন মাইনা।

- কিয় মামা?

- এনেই এবাৰ বহি দিয়া সৌ-সিদিনালৈকে যেনেকৈ বহিছিলা দৌৰি আহি।

- ধ্যেৎ মোৰ লাজ লাগে মামা। আৰু মই কি সৰু ছোৱালী নেকি এতিয়াওঁ?

- এবাৰলৈ মাথো। শেষবাৰলৈ...

কাঁতৰ অনুৰোধ কৰি উঠে সোনটি বৰুৱাই। দময়ন্তী সেই অনুৰোধৰ চাৱনিৰ আৰত লুকাই থকা উত্তেজনা খিনিক ঠিকেই অনুবাদ কৰিব পাৰে। বহি দিব নেকি ঘপকৈ তাই? মনতে ভাৱে। দ্বিধা আৰু উত্তেজনাৰ মায়াজালত তাইয়ো বন্দি। আৰু তাই হঠাতেই ঘপককৈ সোনটি মামাক আঁচৰিত কৰি দি কৈ উঠে- মামা আপুনি কিন্তু বৰ অসভ্য দেই।

সেপ ঢুকি সোধে সোনটি বৰুৱাই- কিয়?

- অথনি মোৰ প্ৰসাৱ কৰা কিয চাই আছিল পিছফালৰ পৰা?

- নাই, মানে....

- হব, মানে মানে চেলাই থাকিব নালাগে, এতিয়া মোক মৰম কৰক, সৰুতে যেনেকৈ কৰিছিল।

এইবুলি কৈয়ে সোনটি মামাৰ কোঁচত গৈ বহি দিয়ে তাই।

সোনটি বৰুৱাই ইমান পৰে বেৰত আউজী বিচনাতে বহি আছিল দময়ন্তী অহাৰ পিছত। তাই আহি কোঁচত বহি দিয়াৰ লগে লগে সিধা হৈ বহিবলৈ খুজে তেওঁ।

- মামা অসুবিধা হৈছে?

- তোমাৰ বৰ ওজন অ, ভালকৈ বহি লওঁ।

- হিঃ হিঃ

সোনটি বৰুৱাই দময়ন্তীক কোঁচৰ পৰা নমাই দি মজিয়াত ভৰি ৰাখি বিচনাত বহি লয়। দময়ন্তীয়ে এইবাৰ গৈ সোনটি মামাৰ ফালে পিঠি দি তেওঁৰ কোঁচত বহে। সোনটি বৰুৱাই গাত কাৰেন্টৰ শ্বক খোৱাৰ দৰে হৈ যায়। ক্ষন্তেকতে তেওঁৰ গামোছাৰ তলৰ পুৰুষাংগডালে ইংগিত দিবলৈ ধৰে দময়ন্তীৰ নিতম্বযুগলৰ সন্ধিস্থলত। সোনটি বৰুৱাই উত্তেজনাৰ বশবৰ্তী হৈ দময়ন্তীৰ পেটতে পিছফালৰ পৰা দুইহাত লৈ গৈ সাৱটি ধৰে।

তেনেকৈয়ে দুয়ো কিমান সময়লৈ বহি আছিল মনত নাই। সোনটি বৰুৱাৰো ভাল লাগি আছিল গাভৰু ভাগিন ছোৱালী জনীৰ নিতম্বৰ পৰশ। দময়ন্তীৰো ভাল লাগি আছিল সুন্দৰ-সুঠাম মামাজনৰ পুৰুষাংগ ডালৰ খোচনি নিজৰ যোনীদ্বাৰত। লাহে লাহে দময়ন্তীৰ শ্বাস-প্ৰশ্বাস ঘন হবলৈ ধৰে। আনহাতে লাহে লাহে অবাধ্য হবলৈ ধৰে সোনটি মামাৰ দুহাত। পেটৰ নাভিৰ পৰা গৈ হাতদুখনে এইবাৰ দময়ন্তীৰ বুকু পায়গৈ।

মাত্ৰ ষোল্ল বছৰ বয়সতে ডাঙৰ আকৃতিৰ ৰবাব টেঙাৰ লেখিয়া হোৱা দময়ন্তীৰ স্তনযুগলত দুহাতেৰে যোৰেৰে খামুচিব-টিপিবলৈ লাগি যায় সোনটি মামায়।

প্ৰথমে লাহে লাহে, তাৰ পিছত স্তনমৰ্দনৰ গতি দ্ৰুতৰ পৰ দ্ৰুততৰ হৈ গৈ থাকে। বুকুত কেতিয়াও কোনো পুৰুষৰ হাতৰ পৰশ নোপোৱা দময়ন্তীৰ কামোত্তেজনা ক্ৰমশঃ বাঢ়ি গৈ থাকে সোনটি মামাৰ বলিষ্ঠ দুহাতৰ স্তনমৰ্দনত। তাই নিজ মাকৰ খুড়াকৰ লৰা, সোনটি মামাজনক বাধা দিয়ক ছাৰি দেহটো তেওঁৰ শৰীৰত শিথিলভাৱে এৰি দিয়ে। অৰ্থাৎ, তাইয়ো সোনটি মামাই কৰা স্তনমৰ্দনত পুলকিত হে হৈছে। এই মুহুৰ্তত দময়ন্তীৰ মুখেৰে 'উমমমমম আহহহহহ উমমমমমমম মামা' ঠিক এইধৰণৰ অনুচ্ছ অথচ স্পষ্ট শব্দ কিছুমান নিৰ্গত হৈছে। বহু গাভৰু, বহু বিবাহিত মহিলাক শয্যাসংগিনী হিচাপে লাভ কৰা পাকৈত খেলুৱৈ সোনটি বৰুৱাই ঠিকেই বুজি উঠিছে ভাগিন ছোৱালীজনীৰ মুখেৰে ওলাই অহা এই শব্দলানিক। অৰ্থাৎ, দময়ন্তী এই মুহুৰ্তত ৰতি ক্ৰিয়াৰ বাবে সম্পুৰ্ণ সাজু। তাইক এতিয়া এডাল পুৰুষাংগৰ বাহিৰে আন একোৰে প্ৰয়োজন নাই। হঁওক লাগিলে সেই পুৰুষাংগডাল সম্পৰ্কীয় মমায়েকৰে।

এফালে বুকুত এহাল পুৰুষ্ঠ হাতৰ মৰ্দন, আনফালে তলপেটৰ তলৰ যোনীদেশত কাপোৰৰ ওপৰেদি হলেও, ফুলি থকা শকত এডাল পুৰুষাংগৰ খোচনি, দুয়ো মিলি ভৰযৌৱনা দময়ন্তীৰ শৰীৰত উত্তেজনাৰ সৃষ্ঠি কৰিছে। তলপেটত কি জানো এক কুটকুটনিয়ে তাইক ৰৱ নোৱাৰা কৰিছে। উত্তেজনাবসত তাই নিজৰ গ্ৰীবাখন সোনটি মামাৰ কোঁচতে অৰ্থাৎ পুৰুষাংগডালৰ ওপৰতে ঘঁহনি খুৱাইছে। ককাল দোলা দি দি তাই নিজৰ গ্ৰীবাখন এইদৰেই সোনটি মামাৰ পুৰুষাংগত ঘঁহনি খুৱাইছে যে সোনটি মামাৰ পিন্ধনৰ গামোচাৰ গাঁঠি লাহে লাহে খুলি গৈছে। এপাকত গৈ গামোচা খন সম্পুৰ্ণৰূপে খুলি গৈ পুৰুষাংগডাল ওলাই পৰে।

সোনটি বৰুৱাই ইমান পৰে ভাগিনীয়েকৰ স্তনযুগল তাইৰ কামিজৰ ওপৰেৰেই টিপি আছিল। দময়ন্তীৰ ককালৰ দোলাত গামোচাখন খুলি গৈ পুৰুষাংগডাল পোন হৈ চিধাই তাইৰ যোনীমুখত খোচনি মাৰি থকা দেখি ৰৱ নোৱাৰি এইবাৰ তেওঁ দময়ন্তীৰ কামিজ খন খুলিবলৈ উদ্যৎ হয়।

- কি কৰিছে মামা?

- তোমাৰ কামিজখন খুলিছোঁ।

- ধ্যেৎ মোৰ লাজ লাগিব মামা। নুখুলিব না?

- আৰু তুমি যে তপিনাৰে বুদ্ধি কৰি মোৰ গামোচাখন খুলি দিলা।

- .....

একো উত্তৰ নিদিয়ে দময়ন্তীয়ে। এই মুহুৰ্তত তাইৰ বেছি কথা পাতিবলৈ মন আৰু অৱস্থা একেবাৰে নাই। মোমায়েকৰ হাতত কি জানো সেয়া যাদু আছে, তাইৰ স্তনযুগলকে চোন এনেকৈ টিপি খামুচি থাকিবলৈ দিবলৈ মন গৈছে। যেন মমায়েকে এইদৰেই স্তনযুগলক লৈ খেলি থাকক বহুপৰ।

দময়ন্তীৰ কামিজ খন মূৰৰ ওপৰেদি খুলি নি মজিয়াত দলিয়াই দিয়ে সোনটি বৰুৱাই। তাৰ পিছত হাত দিয়ে পায়জামাৰ ৰচিত।

- মামা নুখুলিব, কোনোবা আহি যাব পাৰে।

- দুৱাৰখন দি আহাগে যোৱা।

- কিন্তু?

- কিন্তু কি?

- মোৰ ভয় লাগে।

- একো ভয় নাই। মই আছো নহয়।

- আপোনাৰ কাৰণেই তো ভয়।

- কিয়?

- আপোনাৰ এইডাল ইমান ডাঙৰ...

দময়ন্তীয়ে মোমায়েকক তেওঁৰ অনাবৃত গোপন অংগ টোলৈ দেখুৱাই দিয়ে। পুৰুষ মানুহৰ এই গোপনতম অংগডাল ইমান শকত আৰু ইমান দীঘল হব পাৰে বুলি ভৱা নাছিল তাই কেতিয়াও। মাজে মাজে মাক-দেউতাকৰ যৌন ক্ৰিয়া লুকাই চুৰকৈ চাওতে দেউতাকৰ পুৰুষাংগ অলেখবাৰ দেখিছে তাই। মাকৰ যোনীত নিমিষতে যেন হেৰাই যায় দেউতাকৰ পুৰুষাংগডাল। কিন্তু সোনটি মামাৰ 'বস্তুটো' ইমান ডাঙৰ....

- কি হল, ভয় খাইছা এইডাললৈ চাই?

- উমম মামা। ইমান ডাঙৰ এয়া।

- একো নাই দিয়া, যিমান ডাঙৰ সিমানেই সুখো পায়।

- আপুনি কি এইডালেৰে মোক?

- তোমাক কি?

লাজতে ৰঙাচিঙা পৰি গৈ দুৱাৰখন খিল লগাবলৈ যায় দময়ন্তীয়ে। লাজত কৈ বেছি ভয় আৰু উত্তেজনাই ভৰ কৰে তাইৰ মগজুত। দেউতাৰাই মাৰাৰ যোনীত তেওঁৰ বস্তুডালেৰে 'সেয়া' কৰাৰ দৰে কি সোনটি মামাও তাইক....। তলপেটৰ তলৰ কুটকুটনি বাঢ়ি যায় দময়ন্তীৰ। যোনীদেশ তিতি চেপচেপিয়া হবলৈ ধৰে তাইৰ।

দুৱাৰ খন খিল লগাওতে জোখতকৈ বেছি সময় লগায় দময়ন্তীয়ে। মনলৈ প্ৰশ্ন আহে হেজাৰটা। এয়া জানো ঠিক হৈছে? ভাগিনিয়েক হৈ কেনেকৈনো মোমায়েকৰ হাতত শৰীৰটো এৰি দিয়ে? আৰু ঘৰৰ মানুহে গম পাই যায় যদি?

কামিজৰ তলত 'ব্ৰা' বা 'চেমিছ' একো পিন্ধা নাছিল দময়ন্তীয়ে। গতিকে কামিজখন খুলাৰ পিছত, তাইৰ দেহৰ উৰ্দ্ধাংশ সম্পুৰ্ণৰূপে উন্মুক্ত হৈ পৰিছে সম্প্ৰতি। পিন্ধনত আছে কেৱল পায়জামাখন। দময়ন্তীয়ে ঈষৎ হাউলী দুৱাৰৰ খিলি টো লগাই থকা বাবে ককালখন ওলপ সন্মুখৰ পিনে পিছুৱাই আহিছে। ফলত তাইৰ নিতম্বয় এক কৌণিক ভংগীমাৰে যেন সোনটি বৰুৱাক হাত-বাউলী দি মাতিব ধৰিছে। দেহৰ শিৰত বিজুলি সোঁত এটি এইদৰেই বৈ যায় সোনটি বৰুৱাৰ, তেওঁ ৰৱ নোৱাৰি বহাৰ পৰা উঠি গৈ ভাগিনিয়েকৰ তপিনাতে যোৰকৈ এপাত চৰ লগাই দিয়ে উত্তেজনাবসত। 'ঠাচচচচচচ...'।

-আহ ... অ মা....

অতৰ্কিতে তপিনাত পৰা চৰ পাত সহিব নোৱাৰি যন্ত্ৰণাত কেকাই উঠে দময়ন্তীয়ে। লৰালৰিকৈ বহাৰ পৰা উঠি যোৱা বাবে গাঠি খুলি থকা গামোচাখন বিচনাত ৰৈ যায় সোনটি বৰুৱাৰ। ফলত তেওঁৰ দেহৰ উৰ্দ্ধাংশত গেঞ্জি এটা থাকে যদিও নিম্নাংশ সমুলি নগ্ন। তেওঁ বাওঁহাতেৰে নিজৰ পুৰুষাংগডাল মহাৰি মহাৰি সোঁহাতেৰে দুনাই কেইবাবাৰো দময়ন্তীৰ নিতম্বযুগলত চৰ মাৰিবলৈ লাগি যায়। ঠাচচচচচচ ঠাচচচচচ ঠাচচচচ।

ক্ৰমাগত ভাৱে নিতম্বযুগলত পৰা মোমায়েকৰ চৰৰ যন্ত্ৰণা সহিব নোৱাৰি দুচকুৰে অশ্ৰু বৈ আহে দময়ন্তীৰ। লগতে মুখেৰে ওলাই থাকে গেঙনি। আহহহহ অহহহহহহ আহহহহহ উফফফফফ উমমমমম।

উত্তাল যৌৱনা ভাগিনীয়েকৰ গেঙনিয়ে উত্তেজনা দুগুন বঢ়াই দিয়ে সোনটি বৰুৱাৰ। জাগি উঠে ভিতৰৰ হিংস্ৰ বাঘজন। এইবাৰ তেও‍ঁ দুহাতেৰে দময়ন্তীৰ তপিনাদুখন মাজৰ পৰা, অৰ্থাৎ পায়ুছিদ্ৰ থকা অংশখিনিত দুফালৰ পৰা বিপৰিত দিশত ধৰি গাৰ সমস্ত শক্তি প্ৰয়োগ কৰি টানি দিয়ে। বলিষ্ঠ হাতৰ শকতিত পাতল কপাহি পায়জামাখনে পৰাজয় বৰণ কৰে। তপিনাৰ সোমাজতে পেৰপেৰকৈ কৈ শব্দ কৰি ফালি যায় পায়জামাখন। ওলাই পৰে দময়ন্তীৰ পায়ুছিদ্ৰ, আৰু... ক্ৰমশঃ পানী শুকাই থকা জুৰি এটিৰ দৰে তলৰ পিনে গৈ হেৰাই যোৱা সেই গোপনতম অংগ।

অকস্মাতে পিন্ধনৰ পায়জামাখন আজুৰি ফালি দিয়াত আৰু তপিনাখন সম্পুৰ্ণৰূপে নিৰাভৰণ হৈ যোৱাত লাজতে দুহাতেৰে চকুযোৰ ঢাকি ধৰে দময়ন্তীয়ে। নিজৰ গেঞ্জিটো একে কোবে খুলি বিচনালৈ দলিয়াই দি ধমকীৰ সুৰত নিৰ্দেশ কৰে মোমায়েকে- হুহ, এই টেবুলখনতে হাতদুখন আউজী হাউলি লৈ ভৰিদুখন ফাক কৰি থিয় দে।

ভয় খাই যায় দময়ন্তীয়ে। মোমায়েকে 'তুমি'ৰ পৰা 'তই'লৈ কৰা সম্বোন্ধনত কিবা যেন অচিনাকি-অচিনাকি লাগি যায় হঠাতে মোমায়েকক তাইৰ। ফৌজিৰ চাকৰি এৰি অহা খঙাল পুৰুষ তাইৰ এৰি সোনটি মামাজন। সকলোৱে তেওঁক সমীহ কৰি চলে। তাই যদি এতিয়া মোমায়েকে কোৱাৰ দৰে নকৰে, মোমায়েকে তাইক দুনাই তপিনাত চৰিয়াব নেকি দুখ পোৱাকৈ? অথনি তো পায়জামাখন আছিল, এতিয়াতো ফালি গৈ পিছৰচোৱা সম্পুৰ্ণ উন্মুক্ত। আকৌ যদি তপিনাত মোমায়েকৰ প্ৰহাৰ পৰে, তাই নিৰ্ঘাত মৰি থাকিব। ভয়তে বাধ্য ছাত্ৰীৰ দৰে মোমায়েকে কোৱাৰ দৰে হাত দুখন টেবুলত ভৰ দি, হাউলি গৈ তপিনাখন পিছফাললৈ ঠেলি দি থিয় দিয়ে দময়ন্তীয়ে।

ভি,চি,আৰত দেখা 'ব্লু-ফিল্ম'ৰ নায়িকাবোৰে এনেকুৱা ভংগীমাত যৌনসংগী গৰাকীক আহ্বান কৰা দেখি আহিছে সোনটি বৰুৱাই। আজি ভাগিনীয়েক দময়ন্তীক এইদৰে নীলা ছৱিৰ নায়িকাৰ দৰে কৰোৱাবলৈ পাই বন্য উল্লাস এটিয়ে ভৰ কৰে তেওঁৰ মন-মগজুত। সোঁহাত খন মুখৰ ওচৰলৈ আনি 'থু' অলপ মাৰি দিয়ে তেওঁ তলুৱাত। তাৰ পিছত হাতখন দময়ন্তীৰ দুই গ্ৰীবাৰ মাজৰ অংশ, অৰ্থাৎ য'ত পায়ুছিদ্ৰ আৰু যোনীদেশ ওচৰা-ওচৰৈকৈ আছে, তাত হাতৰ তুলুৱাখনেৰে মোহাৰি দিয়ে।

যোনী আৰু পায়ুছিদ্ৰৰ উপৰ অংশত মোমায়েকৰ পিছল সেপমিশ্ৰিত হাতৰ পৰশ পাই মৃদুভাৱে এজাৰণি এটি খাই উঠে দময়ন্তীৰ সমস্ত শৰীৰ।

আগলৈ..........ভাল লাগিলে জনাব আৰু চেয়াৰ কৰি দিব ।

Assamesesexstory